Points of interest

Aanvankelijk in de 16e eeuw een boerenhofstede met de Haarlemse familie Van Berkenrode als eigenaar en voor 1662 Thorenvliet geheten. De Amsterdamse koopman Hendrik Zeegersz. van de Camp, eigenaar van 1662-1666, geldt als naamgever door zijn familienaam te verbinden met de aanwezige herten. Hij kocht grond van Adriaen Pauw (1622-1697). Zijn stiefzoon Gillis erfde de boerderij en het land, maar kon niet aflossen en verkocht de Hartekamp aan zijn zwager, de dichter Jacobus Heiblocq die van 1680 tot 1687 eigenaar was.

Wikipedia : http://nl.wikipedia.org/wiki/Hartekamp

Bovenop specerijenpakhuis Indië’s Welvaren staat sinds 1955 molen De Huisman, maar ooit stonden ze naast elkaar. Snuifmolen De Huisman (1786) en specerijenmolen Indië’s Welvaren (1908) moesten wijken voor de stadsuitbreiding van Zaandam. Nu vormen de panden samen één modern bedrijf in een eeuwenoud jasje. Overal hangt de heerlijke geur van vers gemalen specerijen. Ondertussen malen drie paar molenstenen tropische producten in een hoek van het pakhuis. Aan het interieur van de authentieke winkel is veel zorg besteed. Ontdek hier de wereld van smaken en geuren, ook via een korte film en allerlei informatiepanelen.

Huisje bekend als "de hutkoffer"; eenvoudige boeren- of visserswoning; met uitzondering van de voorgevel oorspronkelijk uit de tweede helft van de 17e eeuw; constructief van belang de houtskeletbouw. In de woonkamer schouw met tegels.

Bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed
Rijksmonument nummer: 21345
http://rijksmonumenten.nl/monument/21345/ 

Natuurinformatiepunt in een oude appelschuur. De bijbehorende parkeerplaats is het startpunt van een aantal wandelroutes in het buitenplaatsenpad Zuid-Kennemerland.  De naam is ontleend aan een verdwenen 17e-eeuwse boerderij bij de Leidsevaart.

Adres : Manpadslaan 1, Vogelenzang/Bloemendaal.

In de Zaanstreek, het oudste industriegebied van West-Europa, stonden ooit duizend molens. Op de Zaanse Schans draaien nog altijd tien paar wieken. Een bezoek aan zo’n krakende, zwoegende houten machine is een indrukwekkend schouwspel. De molens zagen hout en malen olie, meel, specerijen en kleurstoffen. Leuke souvenirs voor thuis!

Iedere industriemolen op de Zaanse Schans biedt duidelijke informatie over het productieproces. Inclusief de bijbehorende kenmerkende geuren, zoals zaagsel en olie. Tijdens een bezoek leiden spannende, smalle trappen soms helemaal naar het molendak.

Door uitvinding van de krukas (1594) werd het mogelijk om zaagbladen op en neer te bewegen. De houtzaagmolen was geboren! Daarnaast rolden uit de talloze Zaanse molens eeuwenlang een eindeloze stroom grondstoffen: cacao, papier, steengruis, tabak, planken, vlas, etcetera.

In november 1997 is hier bij wijze van experiment een opening, oftewel kerf, gemaakt in de buitenste duinenrij. Daarmee keerde de natuurlijke dynamiek terug in deze zeereep. Zee, wind en stuivend zand hebben ongehinderd het landschap vormgegeven. Aan de ingang van De Kerf vormde zich een lage zanddrempel, waar de zee af en toe overheen stroomt. Op plaatsen waar de zee zout water en zeewier achterlaat, komen andere planten voor dan op de hoger gelegen duinhellingen. Nu groeien hier weer (beschermde) soorten zoals zeeaster, schorrenkruid, zeewolfsmelk,  dodemansvingers en strandbiet. Staatsbosbeheer volgt de veranderingen in en rond De Kerf op de voet, maar grijpt niet in. De natuur zelf bepaalt de uitkomst van het experiment. De ervaringen met De Kerf vormen een stimulans voor dynamisch kustbeheer in andere gebieden: ook op Texel, Vlieland en Terschelling is Staatsbosbeheer betrokken bij initiatieven voor een ’stuivende kust’. 

De oeverlanden van De Liede vormen een parel aan de oostkant van Haarlem. Er groeien zeer bijzondere planten waaronder het vleesetende plantje zonnedauw. Maar het meest bijzondere is de lepelaarkolonie. Omdat een spoorlijn en een snelweg De Liede doorsnijdt, zijn er twee verschillende oeverlandgebieden ontstaan met elk een eigen karakter. 

Rietjungle
De wandel- en fietsbrug naast de spoorbaan geeft een spannende kijk op de rietjungle. Door de bijzonder samenstelling van de bodem groeien er op dit deel van de oeverlanden wel meer dan honderd soor­ten moerasplan­ten, zoals waterdrieblad en zelfs zonne­dauw. Broedvogels zijn blauwborst, rietgors, rietzanger en soms snor en bruine kiekendief.

Bron : Website Landschap Noord-Holland

De molen is gebouwd voor 1663 en is daarmee één van de oudere industriemolens in de Zaanstreek. Ook deze molen is aan het begin van de 20e eeuw onthoofd omdat men gebruik ging maken van een kleine motor. Hoewel het ontbreken van de kop en wieken jammerlijk is, geeft het een mooi beeld van de teloorgang van de Zaanse molenindustrie. De romp vormt de schakel tussen de molens en hun opvolgers, de fabrieken. In feite is het een oliefabriekje in een molenromp.

De Poelboerderij verzorgt verschillende op de natuur gerichte activiteiten op drie locaties: het Wormer- en Jisperveld, het Bezoekerscentrum en het Veenweidepark De Trickel. Dit gebeurt in nauwe samenwerking met de grootste eigenaar van het veld, Natuurmonumenten en in toenemende mate met de boeren in het veld.

Kloppend hart
Het Bezoekerscentrum vormt het kloppend hart van De Poelboerderij. Vanuit hier verzorgt een deel van een team van 130 vrijwilligers en een betaalde medewerker excursies, voorlichting, (jeugd)educatie voor scholen en helpt met het beheer van het veld en het veenweidepark. Ook de organisatie achter de schermen wordt bijna helemaal door vrijwilligers gedaan.

Bron : http://www.poelboerderij.nl/

Bij opgravingen in 2003-2004 rond boerderij De Westert werden resten van zo'n 90 woningen uit de 7e tot de 12e eeuw gevonden. Ieder had een eigen put om het hier aan de rand van de strandwal opvallende water op te halen. Gezien de vondsten moet eenedelsmid hier z'n werkplaats gehad hebben vandaar ook de naam 'Smithan' ofwel Smidsbuurt.

De Woudaap is een achtkante rietgedekte binnenkruier poldermolen in Krommeniedijk.

De molen is in of kort na 1651 gebouwd voor de bemaling van de polder 't Woud, die in die tijd werd aangelegd. Deze polder grensde in het zuiden aan de Krommenieër polder. In 1948 zijn beide polders samengevoegd tot de huidige Krommenieër-Woudpolder.

De molen is in 1864 vervijzeld. In 1951 is een elektromotor geplaatst, zodat de vijzel zowel door windkracht als elektrisch aangedreven kon worden. In 2008 is naast de molen een elektrisch gemaal geplaatst. Bij een restauratie, gepland voor 2008/2009, zal de motor verwijderd worden.

Aan het begin van onze jaartelling mondde het Oer-IJ, een noordtak van de Rijn, hier uit in zee. Dit deltagebied slibde langzaam dicht en werd in de Late Middeleeuwen (1150-1550) overstoven door zand. Bij de aanleg van de spoorlijn in 1865 was veel zand nodig. De hoog opgestoven Jonge Duinen hier werden toen ‘afgezand’. In deze Zanderij stuitte men recentelijk bij het omzetten van bollengrond op de kielbalk en spanten van een schip, ± 175 cm onder het maaiveld. Gezien de diepte moet dit uit een periode van vóór 800 afkomstig zijn.

Bron : Website landschap Noord-Holland

In 1968 is oliemolen de Zoeker op spectaculaire wijze verplaatst naar de Zaanse Schans. Het achttien ton wegende bovenstuk werd in zijn geheel (!) verplaatst. Tijdens het transport is de molen onder andere over de bovenleidingen van een spoorbaan getild. Ook was vervoer per boot nodig voor verplaatsing naar de oostelijke oever van rivier de Zaan. Transport en plaatsing duurden een dag en een nacht. Oliemolen de Zoeker is erg oud. In 1672 is de molen gebouwd in het Westzijderveld te Zaandijk, maar de Zoeker had er toen waarschijnlijk al 62 jaren opzitten als poldermolen. In 1891 is de oliemolen omgebouwd tot verfmolen. Tien jaar later is er toch weer een oliewerk in geïnstalleerd. Daarna verwerkte de molen tot 1940 nog cacaoafval, waarna de Zoeker stilstond en ten dode leek opgeschreven. Gelukkig kocht de gemeente Zaandijk de molen aan in de jaren vijftig. In 1958 draaide De Zoeker weer als… oliemolen!

Deze dienstwoningen, omstreeks 1905 gebouwd, waren voor het personeel van de kustverlichting. De houten tochtportaal bij de nummers 30 t/m 33 zijn later geplaatst. De voor- en achtergevels van nummer 24 t/m 29 zijn versierd met groen geglazuurde bakstenen.

De "Diepe Sloot"  dateert uit de eerste jaren van de ontginningsplannen van Landgoed Bakkum (1832). Oorspronkelijk was dit net als de “Hoepbeek” ook een natuurlijk meanderende beek, de “Diepe Slootbeek”. Het duinwater stroomde van het hogere, natte “Vogelwater” naar de polder. De gekanaliseerde beek werd tevens gebruikt om met een vlet materialen aan en af te voeren van de weilanden van het "Vogelwater”. De Diepe Sloot zorgt tot op heden net als het Koningskanaal voor de afvoer van het regenwater naar de polder. Wel een behoorlijk verschil in benaming voor een vergelijkbare afwatering.

In de vroege middeleeuwen was Noord-Holland een grillig land met veel water dat onderhevig was aan eb en vloed. Daarom werden de eerste kerkjes en kloosters gebouwd op de iets hogere strandwallen. Omstreeks 1200 werd zo een eenvoudig Romaans tufstenen kerkje in Castricum gebouwd, waarvan de noord- en zuidmuur van het schip met enkele van de hooggeplaatste rondboogvensters nog in de huidige Dorpskerk-vroeger Sint Pancratius geheten- terug te vinden zijn. In de 15e eeuw werd het koor vervangen door een Gotische ruimte en los van de oude Romaanse westgevel werd een drie-leden hoge toren opgetrokken. In 1520 werd de ruimte tussen kerk en toren opgevuld.

Op 'Het Zee Velt' werd al gewoond toen de laatste duinen nog niet waren ontstaan en het getij van eb en vloed nog vrij in- en uitstroomde. Dit was mogelijk doordat de boerderij op een hoger gelegen duinrij ligt en een eigen zoetwaterwel heeft. De overlevering wil dat Willibrord en Adelbert hier in de 8ste eeuw langstrokken om Kennemerland te kerstenen.

In 1829 werd het gebied verworven door Koning Willem I om het met de nieuwste landbouwmethodes in cultuur te brengen. De koning kwam hier ook graag jagen en de geschiedenis wil dat hij  op de boerderij graag een vorkje mee prikte. Na zijn overlijden ging het gebied over aan zijn zoon Prins Frederik. Deze liet het na aan zijn dochter Prinses von Wied. Zij verkocht het in 1903 aan de provincie Noord- Holland. Sinds eind vorige eeuw wordt de boerderij beheerd door de Stichting Jan XVII.

Bron : http://www.zeeveld.nl

Opeens opent het bos zich en loopt u over een brede grasbaan. Restant van de vroegere renbaan op Oud-Woestduin, in 1901 ontworpen door de befaamde tuinarchitect Leonard Springer. Maar de renbaan gaat al spoedig aan het succes ten onder. er wordt zoveel vergokt en verloren dat de gemeente Bloemendaal ingrijpt en het gokken op zondag verbiedt. In 1909 moet de renbaan sluiten. Veel is verwdenen, enkele restanten zijn nog zichtbaar.

In de adembenemende natuur van het Nationaal Park Zuid-Kennemerland en op steenworp afstand van Amsterdam, Haarlem, Bloemendaal aan Zee en Zandvoort, ligt het schitterende Landgoed Duin & Kruidberg in Santpoort-Noord. Dit authentieke landhuis werd in 1907 gebouwd in opdracht van tabak- en theehandelaar Jacob Theodoor Cremer. Samen met zijn vrouw Annie Hogan woonde hij in het grootste woonhuis van Nederland.

Tegenwoordig huisvest Landgoed Duin & Kruidberg 75 hotelkamers, trendy Brasserie & Loungebar DenK, Michelinsterrestaurant De Vrienden van Jacob, vijf klassieke stijlkamers, die perfect geschikt zijn voor vergaderingen, diners, recepties of een high tea en een conferentiecentrum met tien moderne vergaderzalen. Ook is Landgoed Duin & Kruidberg een officiële huwelijkslocatie, waarbij trouwen in de Engelse tuin ook tot de mogelijkheden behoort.

http://www.duin-kruidberg.nl/