Points of interest

De Bakenesserkerk was oorspronkelijk een grafelijke kapel gewijd aan Maria. Vermoed wordt dat deze kapel dateert uit de dertiende eeuw. De kerk zelf dateert waarschijnlijk uit de vijftiende eeuw. De westzijde van de kerk ligt aan de Vrouwestraat, op minder dan een steenworp afstand van de Bakenessergracht in Haarlem. De oostzijde grenst aan 't Krom, zo genoemd omdat hier vroeger de smeden van zwaarden woonden. De kerk heette voor de reformatie Onze Lieve Vrouwekapel op Bakenesse. Aanvankelijk was de Bakenesserkerk een katholieke kerk, maar tijdens de reformatie ging de kerk in 1577 over naar de hervormden. 

Bron : Wikipedia

Een gebouw met een veelzijdig verleden. Oorspronkelijk gebouwd als Diaconiehuis in 1770. Als in 1810 het stadsbestuur van Haarlem besluit dat militairen niet meer bij burgers ingekwartierd mogen worden veranderd het Wees- en Diaconiehuis echter in een kazerne. Vervolgens doet het dienst als Militaire School Haarlem, opslaglocatie voor Defensie tot het in 1971 zijn huidige functie krijgt: Hoofbureau voor de politie.

Inleiding Voormalige 'HAARLEMSCHE BROOD- EN MEELFABRIEK' gebouwd in 1876 in neo-Romaanse stijl. Het pand ligt aan de oostzijde van de Bakenessergracht en werd ontworpen door architect Van Dijk uit Capelle aan den IJssel. De 'Haarlemsche Brood- en Meelfabriek' werd als bedrijf reeds op 4 mei 1866 opgericht. In 1876 werd het nieuwe fabrieksgebouw aan de Bakenessergracht gebouwd. In 1896 werd dit fabrieksgebouw, dat oorspronkelijk vier bouwlagen telde, met één verdieping verhoogd.

Bron : Rijksmonumenten.nl

Het museum is genoemd naar Pieter Teyler van der Hulst (1702-1778), een rijke Haarlemse laken- en zijdefabrikant en bankier. Als aanhanger van de Verlichting had Pieter Teyler grote belangstelling voor kunst en wetenschap. Bij testament liet hij zijn collectie en vermogen na aan Teylers Stichting, die onder meer de bevordering van kunst en wetenschap tot doel had.

Het hofje is te vinden aan de Bakenessergracht in het centrum van Haarlem. Het hofje heeft twee ingangen: één aan de Bakenessergracht en één aan de Wijde Appelaarsteeg. De ingang aan de Wijde Appelaarsteeg is de hoofdingang. Het Hofje van Bakenes is het oudste nog bestaande hofje in Haarlem.

Het hofje is gebouwd in 1395 volgens testamentaire bepalingen van koopman Dirck van Bakenes. Zijn weduwe en haar beide zoons lieten het hofje bouwen. De huidige hofjeswoningen zijn niet meer de hofjeswoningen uit de 14e eeuw maar dateren uit ’t midden van de 17de eeuw. In eerste instantie bestond het hofje uit 13 huizen voor 20 vrouwen, maar met de herbouw in 1663 werd een van de gebouwen verbouwd tot regentenkamer, hierna was er nog plaats voor 12 vrouwen. Het hofje grenst aan de Toneelschuur en de Philharmonie.

Bron : Wikipedia

Het Hofje van Staats werd gesticht uit de nalatenschap van de Haarlemse garenreder en handelaar Ysbrand Staats. Staats bepaalde in zijn testament dat zijn hele erfenis bestemd was voor de armen. De eerste steen werd gelegd op 29 juli 1730 door de broer van Ysbrand Staats. Het hofje werd gebouwd door Hendrik de Werff.

In 1733 waren de 30 huisjes voor alleenstaande oudere vrouwen klaar. Voorwaarde om in het hofje van Staats te kunnen wonen, was dat men gereformeerd was. Bij de restauratie in 1990 werd een aantal huisjes samengevoegd, hiermee werd het aantal woningen teruggebracht van 30 naar 20.

Bron : Wikipedia

Startpunt van 2 wandelroutes in het Noord-Hollands duinreservaat.

In 1761 vestigde Johan Enschedé een drukkerij in enkele panden aan de Coolmarkt, het latere Klokhuisplein. De firma Johan Enschedé en Zn bestond uit een lettergieterij, een drukkerij, een uitgeverij en een drukkerij voor waardepapieren. De constante groei van het bedrijf leidde tot de vorming van een omvangrijk bedrijfscomplex in het gebied Damstraat, Nauwe Appelaarsteeg, Bakenessergracht, Korte Begijnstraat, Lange Begijnstraat en Klokhuisplein.

In 1990 verhuisde het bedrijf naar een nieuwe locatie in de Waarderpolder. Een groot deel van het oude bedrijfscomplex is inmiddels gesloopt, zoals de drukkershal uit 1905, en het bankgebouw uit 1924, waar het waardepapier werd gedrukt. De bebouwing aan het Klokhuisplein is behouden: hiertoe behoren de lettergieterij uit 1871, de wagenpoort met toren uit 1918, de oude drukkerij en lettergieterij uit 1761 en het hoekhuis uit 1891 waar de familie Enschedé woonde. 

Inleiding De Melkbrug, een ONGELIJKARMIGE DRAAIBRUG, ligt over het Binnenspaarne, in de lengteas van de Hoogstraat en de Korte Veerstraat, en verbindt de binnenstad van Haarlem met de Burgwalbuurt. De Melkbrug werd in 1886 gebouwd naar ontwerp van gemeentearchitect Jacques Leijh en verving een dubbele bascule-brug die op hetzelfde punt was gelegen. De bovenbouw van de Melkbrug werd uitgevoerd door de Maatschappij IJzergieterij Prins van Oranje uit Den Haag. De onderbouw werd door G.P.J. Beccari uit Haarlem uitgevoerd.

Bron : Rijksmonumenten.nl

De parkeerplaats is het startpunt van een aantal wandelroutes, 2 in het Noord Hollands Duinreservaat, en 2 van het Wandelnetwerk Noord Holland (Monnikenpad, gele route).

De Gravinnehof werd op 7 mei 2001 geopend door Prinses Margriet. Het hof is te vinden langs het Spaarne, het adres is Spaarne 100/102. De zijkant van De Gravinnehof grenst aan de Gravinnesteeg, vandaar de naam. De Gravinnehof is gerealiseerd door de Stichting Gravinnehof uit Haarlem, een samenwerkingsverband van het Sint Jacobs Godshuis en De Hofjes van Codde en Van Beresteyn. De Gravinnehof wordt ook wel 'Hofje van de 21e eeuw' genoemd. De architect was Dolf Floors, hij won een uitgeschreven prijsvraag waarbij zijn ontwerp uit 198 inzendingen als de beste werd gekozen. De Gravinnehof is bedoeld voor mannen en vrouwen van 55 jaar en ouder en omvat 26 seniorenwoningen.

Bron : Wikipedia

De Grote of Sint-Bavokerk is de grootste kerk in de Nederlandse stad Haarlem, gelegen aan de Grote Markt. Hij is gewijd aan Sint-Bavo. De middeleeuwse kruiskerk (bouwperiode: 1370-1520) die midden in het oude centrum van de stad staat is opgetrokken in de gotische bouwstijl. Midden op het kerkgebouw staat een ruim 75 meter hoge houten, met lood bedekte, laatgotische vieringtoren. De kerk behoort tot de Top 100 der Nederlandse UNESCO-monumenten.

De kerk werd oorspronkelijk gebouwd als een katholieke kerk. In 1559 werd de kerk de kathedraal van het nieuw opgerichte bisdom Haarlem, totdat de kerk na de Reformatie (Hervorming) een protestants bedehuis werd.

Bron : Wikipedia

De Hoep dankt zijn naam aan een beek die ontsprong in de natte valleien van de duinen, de Hoep-Beeksche afwatering.

Het huidige Bezoekerscentrum De Hoep is geopend in 1994. Het is een ontwerp van de eigenzinnige architect Maarten Min uit Bergen. Het opgetilde duinlandschap met ecodak stelt een heel groot konijnenhol voor waarbij de luchtbehandelingbuizen de gangen in het hol moeten voorstellen. 

Het moderne centrum van de PWN informeert u over natuurbeheer, waterwinning en recreatie. Daarnaast biedt het tal van andere mogelijkheden waar onze medewerkers u alles over kunnen vertellen. 

De Vishal is een gebouw op de Grote Markt van Haarlem, direct naast de Grote of Sint-Bavokerk. De Vishal is in 1769 gebouwd ter vervanging van een eerdere vishal uit 1603.

Het gebouw doet nu dienst als expositieruimte voor wisselende tentoonstellingen van beeldende kunst.

Bron : Wikipedia

Het hofje dateert uit 1616 en is gesticht uit de nalatenschap van Catarina Jansdochter Amen, weduwe van Jacob Claesz van Schoorl. Het hofje was oorspronkelijk bestemd voor Rooms-Katholieke alleenstaande dames vanaf 50 jaar. Deze dames moesten zelf in hun onderhoud kunnen voorzien. Na hun dood gingen al hun bezittingen naar het hofje. Deze regels gelden niet meer, maar de oude reglementen zijn als curiositeit nog steeds in te zien in het hofje.

Bron : Wikipedia

De vleeshal is een historisch gebouw aan de Grote Markt in Haarlem. Sinds 1386 stond op de hoek van de Spekstraat en de Warmoesstraat een vleeshal waar vlees door vleeshouwers (slagers) werd verkocht.[1] De Warmoesstraat heette dan ook heel lang de Vleeshouwersstraat. Het was handig om vlees op een centraal punt te verkopen, omdat de burgers dan veel keus hadden en de keurmeesters van de overheid konden zo het vlees beter controleren.

Bron : Wikipedia

In 1902 ontwierp de architect Van den Ban voor de Haarlemsche Melkinrichting Hartelust een gebouw waarin een winkel met melksalon, een karnruimte en een ketelhuis werden ondergebracht. In 1918 werd de voormalige melkfabriek in gebruik genomen door verzekeringsmaatschappij De Tweede Hollandsche. Bij die gelegenheid takelde men tijdens een spectaculaire operatie met een hijskraan de bovenste verdieping omhoog, waarna men in de ontstane ruimte een extra verdieping aan het gebouw toevoegde.

Dit tuinbouwgebied bevindt zich tussen de duinen en het dorp Heemskerk. In de loop der jaren is een harde scheiding ontstaan tussen de stedelijke bebouwing en het tuinbouwgebied.

Het Hofje van Oorschot is een Haarlems hofje, dat dateert uit 1769 en zich in het centrum van Haarlem bevindt, aan de Kruisstraat nr. 44.

Het Hofje van Oorschot is gebouwd in 1769 uit de nalatenschap van de Amsterdamse koopman Wouterus van Oorschot (1704-1768). Hij liet een bedrag na van 20.000 gulden, dit bleek onvoldoende om het hofje te realiseren. Uiteindelijk hebben de Staten van Holland 20.000 gulden bijgelegd en kon het hofje gebouwd worden.

De bouw van het hofje had nogal wat voeten in de aarde. Aan de overzijde van het te bouwen hofje woonden twee rijke stadsbestuurders die zich bemoeiden met de bouw. De bestuurders eisten dat er een mooie tuin aangelegd zou worden die afgesloten moest worden met een hek in rococostijl. 

Bron : Wikipedia

In november 1997 is hier bij wijze van experiment een opening, oftewel kerf, gemaakt in de buitenste duinenrij. Daarmee keerde de natuurlijke dynamiek terug in deze zeereep. Zee, wind en stuivend zand hebben ongehinderd het landschap vormgegeven. Aan de ingang van De Kerf vormde zich een lage zanddrempel, waar de zee af en toe overheen stroomt. Op plaatsen waar de zee zout water en zeewier achterlaat, komen andere planten voor dan op de hoger gelegen duinhellingen. Nu groeien hier weer (beschermde) soorten zoals zeeaster, schorrenkruid, zeewolfsmelk,  dodemansvingers en strandbiet. Staatsbosbeheer volgt de veranderingen in en rond De Kerf op de voet, maar grijpt niet in. De natuur zelf bepaalt de uitkomst van het experiment. De ervaringen met De Kerf vormen een stimulans voor dynamisch kustbeheer in andere gebieden: ook op Texel, Vlieland en Terschelling is Staatsbosbeheer betrokken bij initiatieven voor een ’stuivende kust’.