Points of interest

Het Jonge Schaap is een zeskante, bovenkruiende houtzaagmolen. Die vorm was uniek onder de ruim 350 (!) zaagmolens die in de Zaanstreek stonden. De molen werd in 1680 gebouwd in het Westzijderveld in Zaandam en was daar actief tot de sloop in 1942. In 2007 werd de herbouw, waarbij zoveel mogelijk gebruik is gemaakt van de 17e eeuwse bouwmethodes, afgerond op de nieuwe locatie aan de Zaanse Schans. Sindsdien is Het Jonge Schaap weer in gebruik als houtzagerij.

Omdat de molen afhankelijk is van de houtverkoop wordt er, zodra de wind het toelaat, gewerkt. Bezoekers kunnen niet alleen kijken hoe het er in  een houtzaagmolen aan toe gaat, ook is er een film te zien over de herbouw van de molen. Daarnaast vertellen de molenaars graag over het werk in Het Jonge Schaap. De molen is toegankelijk voor minder validen.

Het hofje werd in 1761 gebouwd uit de nalatenschap van Leonard Noblet en zijn zussen Sara en Geertruida, die allen geen wettige nabestaanden hadden. De huizen van het hofje zijn gebouwd in de tuin van het huis van de familie Noblet, Haerlem en Spaargesigt. Dit huis had de vader van Leonard, Elezar Noblet gekocht in 1737. De familie Noblet kwam van origine uit Amsterdam.

Er werden twintig huizen gebouwd. Aan de oostkant tien huizen voor vrouwen uit Haarlem en aan de westkant tien huizen voor vrouwen uit Amsterdam. De vrouwen moesten ten minste 50 jaar oud zijn en hun hele leven alleenstaand zijn geweest. Tevens moesten ze lid zijn van de Nederduits Gereformeerde Kerk.

Bron : Wikipedia

Het hofje werd in 1616 gesticht door Guertie Jansdr. de Wael, dochter van een rijke textielhandelaar. Guertie stichtte het hofje op het erf van haar huis. Het was bedoeld voor gereformeerde weduwen en gereformeerde oude vrijsters. Guertie bestuurde het hofje de eerste twaalf jaar zelf. Haar achterneef Jan de Wael, de burgemeester van Haarlem, was er regent en liet in 1661 het hof vergroten van zes naar acht kamers. Ook liet hij een toegangspoort bouwen met boven de poort het wapen van de familie De Wael. Het huis in de poort was de woning van de opzichteres.

Bron : Wikipedia

Het hofje werd in 1457 gesticht door Jacob Huyge Roeperszoon en zijn zus Katrijntje Huyge Roepersdochter, een brouwersfamilie verbonden aan het Brouwersgilde. De oorspronkelijke naam was Sint Maartenshofje, naar de schutspatroon van het Brouwersgilde. Het hofje werd door de familie Roeper overgedragen aan de regenten van het brouwersgilde.

Bron : Wikipedia

Het hofje werd gesticht in 1489 door Symon Pieterszoon en zijn vrouw Godelt Willems en werd geschonken aan het Sint Elisabeth Gasthuis. In aanvang was het hofje ommuurd en toegankelijk door een poort met daarboven het wapen van het St. Elisabeths Gasthuis. In 1885 is de Barrevoetestraat verbreed, daarbij zijn drie huisjes aan de straatkant afgebroken en naast het hofje opnieuw opgebouwd. Hiermee verdween de beslotenheid en is het hofje van Loo één van de meest zichtbare hofjes in Haarlem. De binnentuin van het hofje wordt alleen door een hek gescheiden van de straat. Het wapen van de Heilige Elisabeth, bestaande uit drie kronen, is nu nog terug te vinden op de waterpomp.

Bron : Wikipedia

Het hofje werd gesticht in 1440 als een gasthuis, een plek waar reizigers één of meerdere nachten konden overnachten. Van gasthuizen werd vooral gebruikgemaakt door pelgrims, daarom werd het stichten van een gasthuis gezien als een goede daad. Het hofje is sinds 1787 gevestigd aan het Klein Heiligland, voorheen was in dezelfde gebouwen het Teylers Hofje te vinden. Het Teylershof is verplaatst naar de Koudenhorn in Haarlem.

Bron : Wikipedia

Het Hofje van Staats werd gesticht uit de nalatenschap van de Haarlemse garenreder en handelaar Ysbrand Staats. Staats bepaalde in zijn testament dat zijn hele erfenis bestemd was voor de armen. De eerste steen werd gelegd op 29 juli 1730 door de broer van Ysbrand Staats. Het hofje werd gebouwd door Hendrik de Werff.

In 1733 waren de 30 huisjes voor alleenstaande oudere vrouwen klaar. Voorwaarde om in het hofje van Staats te kunnen wonen, was dat men gereformeerd was. Bij de restauratie in 1990 werd een aantal huisjes samengevoegd, hiermee werd het aantal woningen teruggebracht van 30 naar 20.

Bron : Wikipedia

Het Hofje van Oorschot is een Haarlems hofje, dat dateert uit 1769 en zich in het centrum van Haarlem bevindt, aan de Kruisstraat nr. 44.

Het Hofje van Oorschot is gebouwd in 1769 uit de nalatenschap van de Amsterdamse koopman Wouterus van Oorschot (1704-1768). Hij liet een bedrag na van 20.000 gulden, dit bleek onvoldoende om het hofje te realiseren. Uiteindelijk hebben de Staten van Holland 20.000 gulden bijgelegd en kon het hofje gebouwd worden.

De bouw van het hofje had nogal wat voeten in de aarde. Aan de overzijde van het te bouwen hofje woonden twee rijke stadsbestuurders die zich bemoeiden met de bouw. De bestuurders eisten dat er een mooie tuin aangelegd zou worden die afgesloten moest worden met een hek in rococostijl. 

Bron : Wikipedia

Het hofje is te vinden aan de Bakenessergracht in het centrum van Haarlem. Het hofje heeft twee ingangen: één aan de Bakenessergracht en één aan de Wijde Appelaarsteeg. De ingang aan de Wijde Appelaarsteeg is de hoofdingang. Het Hofje van Bakenes is het oudste nog bestaande hofje in Haarlem.

Het hofje is gebouwd in 1395 volgens testamentaire bepalingen van koopman Dirck van Bakenes. Zijn weduwe en haar beide zoons lieten het hofje bouwen. De huidige hofjeswoningen zijn niet meer de hofjeswoningen uit de 14e eeuw maar dateren uit ’t midden van de 17de eeuw. In eerste instantie bestond het hofje uit 13 huizen voor 20 vrouwen, maar met de herbouw in 1663 werd een van de gebouwen verbouwd tot regentenkamer, hierna was er nog plaats voor 12 vrouwen. Het hofje grenst aan de Toneelschuur en de Philharmonie.

Bron : Wikipedia

Het hofje dateert uit 1616 en is gesticht uit de nalatenschap van Catarina Jansdochter Amen, weduwe van Jacob Claesz van Schoorl. Het hofje was oorspronkelijk bestemd voor Rooms-Katholieke alleenstaande dames vanaf 50 jaar. Deze dames moesten zelf in hun onderhoud kunnen voorzien. Na hun dood gingen al hun bezittingen naar het hofje. Deze regels gelden niet meer, maar de oude reglementen zijn als curiositeit nog steeds in te zien in het hofje.

Bron : Wikipedia

Het Herikhuizerveld is een heuvelachtig heideveld dat een groot deel beslaat van het Nationaal Park Veluwezoom in de Nederlandse landstreek Veluwe (provincie Gelderland), in de gemeente Rheden.

Het veld is genoemd naar de nabijgelegen voormalige boerderij Herikhuizen. Door veel mensen wordt voor het gebied echter de naam Posbank gebruikt, naar het monument dat op een heuvel centraal in het Herikhuizerveld staat.

Het Herikhuizerveld wordt begraasd door IJslandse pony's, Schotse hooglanders en de Rhedense schaapskudde. In het natuurgebied bevindt zich een schaapskooi. Er lopen ook kleine dieren zoals hagedissen rond op de heide.

Vanaf de toppen van enkele heuvels in het Herikhuizerveld kan men van vergezichten tot in Duitsland genieten.

Bron : wikipedia

Het Frans Loenenhofje is een Haarlems hofje, het hofje is te vinden aan de Witte Herenstraat nummer 24.

Het hofje werd gesticht in 1607 uit de nalatenschap van de op 24 oktober 1605 overleden garentwijnder en koopman in lijnwaden Frans Klaeszoon Loenen. Loenen was een verwoede gokker en had - naast zijn gewone verdiensten - zoveel gewonnen met gokken dat hij zeer vermogend was.

Voor de stichting van het hofje werd aan de Witte Herenstraat een stuk grond aangekocht dat vroeger toebehoorde aan Norbertijnenklooster. Dit klooster was in 1581 in beslag genomen door de stad Haarlem. De kloosterlingen van het Norbertijnenklooster gingen altijd gekleed in het wit, vandaar de 'Witte Herenstraat'. Het hofje werd gebouwd in de voormalige boomgaard van het klooster. 

Bron : Wikipedia

Het Fort bij Krommeniedijk maakt deel uit van het noordwestfront van de Stelling van Amsterdam. De liniedijk die het water bij inundatie buiten de Stelling moest houden, loopt van het Fort bij Marken-Binnen aan de Nauernasche Vaart, door de Krommenieër Woudpolder naar het Fort bij Krommeniedijk. Vanaf daar gaat de liniedijk verder in zuidwestelijke richting, langs achtereenvolgens het Fort aan den Ham en Fort bij Veldhuis. Het fort verdedigde de Lagendijk, die dwars door het inundatiegebied loopt. Ook konden militairen vanuit het fort verhinderen dat een eventuele vijand via het riviertje de Crommenije de Stelling binnenkwam. Ten oosten van het fort, net in de gemeente Zaanstad, ligt een nevenbatterij.

Het dorp Burgerbrug is direct na de vierde, definitieve bedijking en droogmaking van het Zijperwad in 1597 gesticht. De naam ontleent het aan de brug over de Groote Sloot, de brede middenvaart van de Zijperpolder. Burgerbrug was een ‘kruisdorp’, met lintbebouwing langs de Groote Sloot en de Burgerweg. De monumentale stolpboerderijen stonden vooral langs de Groote Sloot, zoals Vroegop op nr. 25, een rijke stolp uit 1670, of Starre Kroon op nr. 73 uit 1797. Van de vroeger zo talrijke poldermolens zijn er nog maar een paar over. Naar hun polderafdelingen worden zij met letters aangeduid

Haarlemmerolie stond in de 17de eeuw te boek als wondermiddel voor allerlei kwalen. Omdat de vraag groot was en er veel geld omging in deze branche ontstonden er fabrieken die namaakolie produceerden. Deze fabriek van de Gebroeders Waaning produceerde vanaf 1897 de namaakolie in de vorm van drank, capsules, zetpillen en zalf.

Groeneweg (Bergen NH).

Startpunt van de rode en de blauwe route uit het Wandelnetwerk Alkmaar-Bergen-Heiloo.
Groeneweg 2-3, 1861 PH Bergen (NH)

Frans Halsmuseum, Groot Heiligland 62

Fort bij Penningsveer is gebouwd in de periode 1895 - 1901. Van 1913 tot 1922 kende het fort een permanente bezetting. Ten noorden van het fort, aan de Lagedijk, ligt een betonnen nevenbatterij en een scherfvrij onderkomen. Ten zuiden van het fort liggen inlaatsluizen die gebruikt konden worden om een aparte militaire Liedeboezem te creëren.

www.fort-penningsveer.nl

Fort bij de Liebrug was ter verdediging van het acces gevormd door de spoorweg, trekvaart en weg tussen Amsterdam. Aangezien de belangrijkste verdedigingstaken werden uitgevoerd door de forten bij Penningsveer en aan de Liede, kon hier met een kleiner verdedigingswerk worden volstaan. In tegenstelling tot veel andere forten verschillen de keelkazematten in Fort bij de Liebrug in grootte. Tussen dit fort en het Fort aan de Liede ligt een restant van een liniewal met daarin een nevenbatterij en scherfvrije onderkomens.

Fort benoorden Spaarndam diende als verdediging van de Slaperdijk met de Westlaan. Het verdedigbaar aardwerk kwam in 1895 gereed, het bomvrije gebouw in 1901. Samen met Fort bezuiden Spaarndam, waarmee het via een verdedigingswal is verbonden, vormde het de Positie Spaarndam. Deze diende ter verdediging van de in het gelijknamige dorp gelegen sluizen.

Fort benoorden Spaarndam is een paar keer per jaar geopend voor publiek, voornamelijk tijdens de Stellingmaand in september.