Points of interest

In Obdam is het startpunt gelegen bij het treinstation. Het station ligt aan de spoorlijn Heerhugowaard-Hoorn en is in gebruik genomen in 1898.

In november 1997 is hier bij wijze van experiment een opening, oftewel kerf, gemaakt in de buitenste duinenrij. Daarmee keerde de natuurlijke dynamiek terug in deze zeereep. Zee, wind en stuivend zand hebben ongehinderd het landschap vormgegeven. Aan de ingang van De Kerf vormde zich een lage zanddrempel, waar de zee af en toe overheen stroomt. Op plaatsen waar de zee zout water en zeewier achterlaat, komen andere planten voor dan op de hoger gelegen duinhellingen. Nu groeien hier weer (beschermde) soorten zoals zeeaster, schorrenkruid, zeewolfsmelk,  dodemansvingers en strandbiet. Staatsbosbeheer volgt de veranderingen in en rond De Kerf op de voet, maar grijpt niet in. De natuur zelf bepaalt de uitkomst van het experiment. De ervaringen met De Kerf vormen een stimulans voor dynamisch kustbeheer in andere gebieden: ook op Texel, Vlieland en Terschelling is Staatsbosbeheer betrokken bij initiatieven voor een ’stuivende kust’. 

In het vernieuwde Buitencentrum Sallandse Heuvelrug kunt u alle informatie krijgen over de natuur, geologie en (cultuur)historie van dit unieke gebied. Naast Staatsbosbeheer vinden ook het Instituut voor Natuureducatie en Duurzaamheid (IVN), het Centrum voor Natuur en Milieu-educatie, Sterrenwacht Hellendoorn en het Nationaal Park De Sallandse Heuvelrug  hier hun thuisbasis. In het gezellige café-restaurant met een open haard en buitenterras worden (h)eerlijke gerechten en drankjes geserveerd.

In dit gebouw uit 1920 werd in 1924 de eerste Bell elektromechanische telefooncentrale van Nederland geïnstalleerd. Door de toename van het aantal aansluitingen, is de telefooncentrale in de loop der jaren meerdere malen uitgebreid.

In de Zaanstreek, het oudste industriegebied van West-Europa, stonden ooit duizend molens. Op de Zaanse Schans draaien nog altijd tien paar wieken. Een bezoek aan zo’n krakende, zwoegende houten machine is een indrukwekkend schouwspel. De molens zagen hout en malen olie, meel, specerijen en kleurstoffen. Leuke souvenirs voor thuis!

Iedere industriemolen op de Zaanse Schans biedt duidelijke informatie over het productieproces. Inclusief de bijbehorende kenmerkende geuren, zoals zaagsel en olie. Tijdens een bezoek leiden spannende, smalle trappen soms helemaal naar het molendak.

Door uitvinding van de krukas (1594) werd het mogelijk om zaagbladen op en neer te bewegen. De houtzaagmolen was geboren! Daarnaast rolden uit de talloze Zaanse molens eeuwenlang een eindeloze stroom grondstoffen: cacao, papier, steengruis, tabak, planken, vlas, etcetera.

In de vroege middeleeuwen was Noord-Holland een grillig land met veel water dat onderhevig was aan eb en vloed. Daarom werden de eerste kerkjes en kloosters gebouwd op de iets hogere strandwallen. Omstreeks 1200 werd zo een eenvoudig Romaans tufstenen kerkje in Castricum gebouwd, waarvan de noord- en zuidmuur van het schip met enkele van de hooggeplaatste rondboogvensters nog in de huidige Dorpskerk-vroeger Sint Pancratius geheten- terug te vinden zijn. In de 15e eeuw werd het koor vervangen door een Gotische ruimte en los van de oude Romaanse westgevel werd een drie-leden hoge toren opgetrokken. In 1520 werd de ruimte tussen kerk en toren opgevuld.

In de jaren 30 is het Nederlandse leger begonnen met de aanleg van batterij Wijk aan Zee, deze was uitgerust met 12 cm geschut. Tijdens de capitulatie is het geschut door het Nederlandse leger onklaar gemaakt door zand in de loop te stopen en vervolgens te vuren. De rede hier voor was dat de Duitsers het daarna niet meer konden gebruiken. De Duitsers hebben het oude geschut afgevoerd en vervangen voor 15 cm geschut. Dit werden ondergebracht in een reeks nieuw gebouwde Duitse geschutbunkers van het type 671 SK. Ook werden er munitiebunkers van het type 134 gebouwd waar men 600, 15 cm granaten kon onderbrengen.

Bron : http://www.bunkerinfo.nl/

In de adembenemende natuur van het Nationaal Park Zuid-Kennemerland en op steenworp afstand van Amsterdam, Haarlem, Bloemendaal aan Zee en Zandvoort, ligt het schitterende Landgoed Duin & Kruidberg in Santpoort-Noord. Dit authentieke landhuis werd in 1907 gebouwd in opdracht van tabak- en theehandelaar Jacob Theodoor Cremer. Samen met zijn vrouw Annie Hogan woonde hij in het grootste woonhuis van Nederland.

Tegenwoordig huisvest Landgoed Duin & Kruidberg 75 hotelkamers, trendy Brasserie & Loungebar DenK, Michelinsterrestaurant De Vrienden van Jacob, vijf klassieke stijlkamers, die perfect geschikt zijn voor vergaderingen, diners, recepties of een high tea en een conferentiecentrum met tien moderne vergaderzalen. Ook is Landgoed Duin & Kruidberg een officiële huwelijkslocatie, waarbij trouwen in de Engelse tuin ook tot de mogelijkheden behoort.

http://www.duin-kruidberg.nl/

In de  Zuidwijkermeerpolder zijn vier damsluizen aangelegd om de waterhuishouding in vredestijd niet te verstoren en doorvaart mogelijk te maken. Zij waren onderdeel van de liniewal Aagtendijk-Zuidwijkermeer en werden in 1894-1895 gelijktijdig met de wal aangelegd.

In het midden ligt de Damsluis in de Molentocht en bij de Asseldelvertocht, nabij Fort Zuidwijkermeer, ligt de meest zuidelijke damsluis. Gedrieën reguleerden zij de waterhuishouding tijdens inundatie van de polder. In tijden van vrede stonden de sluizen open om de reguliere doorstroming en afwatering niet te hinderen.

De damsluizen zijn in aanleg en detaillering gelijk aan elkaar, behalve dat de Damsluis in de Molentocht over een dubbele breedte is uitgevoerd. De sluizen bestaan uit gemetselde segmentbooggewelven met uitsparingen voor schotbalken.

In de  Zuidwijkermeerpolder zijn vier damsluizen aangelegd om de waterhuishouding in vredestijd niet te verstoren en doorvaart mogelijk te maken. Zij waren onderdeel van de liniewal Aagtendijk-Zuidwijkermeer en werden in 1894-1895 gelijktijdig met de wal aangelegd. De meest noordelijke sluis is de Damsluis in de Wijkertocht. In 2012 is de Damsluis in de Wijkertocht gerestaureerd. Tijdens de renovatie is er een nieuwe opslag voor de schotbalken naast de sluis geplaatst. De originele schotbalken zijn afkomstig van de Damsluis bij de Kwakel.

In 1968 is oliemolen de Zoeker op spectaculaire wijze verplaatst naar de Zaanse Schans. Het achttien ton wegende bovenstuk werd in zijn geheel (!) verplaatst. Tijdens het transport is de molen onder andere over de bovenleidingen van een spoorbaan getild. Ook was vervoer per boot nodig voor verplaatsing naar de oostelijke oever van rivier de Zaan. Transport en plaatsing duurden een dag en een nacht. Oliemolen de Zoeker is erg oud. In 1672 is de molen gebouwd in het Westzijderveld te Zaandijk, maar de Zoeker had er toen waarschijnlijk al 62 jaren opzitten als poldermolen. In 1891 is de oliemolen omgebouwd tot verfmolen. Tien jaar later is er toch weer een oliewerk in geïnstalleerd. Daarna verwerkte de molen tot 1940 nog cacaoafval, waarna de Zoeker stilstond en ten dode leek opgeschreven. Gelukkig kocht de gemeente Zaandijk de molen aan in de jaren vijftig. In 1958 draaide De Zoeker weer als… oliemolen!

In 1902 ontwierp de architect Van den Ban voor de Haarlemsche Melkinrichting Hartelust een gebouw waarin een winkel met melksalon, een karnruimte en een ketelhuis werden ondergebracht. In 1918 werd de voormalige melkfabriek in gebruik genomen door verzekeringsmaatschappij De Tweede Hollandsche. Bij die gelegenheid takelde men tijdens een spectaculaire operatie met een hijskraan de bovenste verdieping omhoog, waarna men in de ontstane ruimte een extra verdieping aan het gebouw toevoegde.

In 1878 werd deze gietijzeren vuurtoren gebouwd. Verder landinwaarts staat de binnen vuurtoren. Als schepen de twee lichten in elkaar verlengde zagen, dan lagen ze goed op koers naar de pieren en de havens.

Meer info : Oneindig Noord-Holland

In 1781 werd de Amsterdamse koopman Archibald Hope eigenaar van het landgoed Waterland. Hij veranderde de rechtlijnige Franse tuinaanleg naar de toen moderne Engelse landschapsstijl en bouwde een nieuwe hofstede, waarin tegenwoordig een hotel is gevestigd.

In 1761 vestigde Johan Enschedé een drukkerij in enkele panden aan de Coolmarkt, het latere Klokhuisplein. De firma Johan Enschedé en Zn bestond uit een lettergieterij, een drukkerij, een uitgeverij en een drukkerij voor waardepapieren. De constante groei van het bedrijf leidde tot de vorming van een omvangrijk bedrijfscomplex in het gebied Damstraat, Nauwe Appelaarsteeg, Bakenessergracht, Korte Begijnstraat, Lange Begijnstraat en Klokhuisplein.

In 1990 verhuisde het bedrijf naar een nieuwe locatie in de Waarderpolder. Een groot deel van het oude bedrijfscomplex is inmiddels gesloopt, zoals de drukkershal uit 1905, en het bankgebouw uit 1924, waar het waardepapier werd gedrukt. De bebouwing aan het Klokhuisplein is behouden: hiertoe behoren de lettergieterij uit 1871, de wagenpoort met toren uit 1918, de oude drukkerij en lettergieterij uit 1761 en het hoekhuis uit 1891 waar de familie Enschedé woonde. 

In 1705 werd door Jan van Egmond van de Nijenburgh begonnen met de bouw van de buitenplaats. Het aanvankelijk eenvoudige huis werd in sobere Hollands classicistische stijl uitgevoerd in rode bakstenen met geblokte hoeklisenen. Het koetshuis van de Nijenburg is door zijn omvang uniek binnen de context van de Nederlandse buitenplaatsen. De buitenzijde van het koetshuis is zo goed als in de oorspronkelijke staat bewaard gebleven en geeft, veel beter dan het hoofdhuis, een beeld van de krachtige architectuuropvatting van rond 1700 Omstreeks 1712 werd het hoofdgebouw aan de achterzijde uitgebreid met een bibliotheek. In de 19e eeuw veranderde het aangezicht doordat de voorgevel wit werd gepleisterd, een balkon werd aangebouwd en deuren en vensters in empirestijl werden gerealiseerd. De tuinen bevatten vele cultuurhistorische elementen uit de 18e en 19e eeuw en daarmee is Nijenburg uniek en zeldzaam te noemen in de regio.

In 1326 wordt in geschriften voor het eerst het Huis te Castricum genoemd. Vanaf de 15e eeuw wordt het Huis Cronenburg genoemd naar het gelijknamige geslacht. Een geschiedenisboekje over deze mysterieuze parel in het landschap. De bijhorende hoeve ‘Boerderij Kronenburg’ staat nog in volle glorie in het landschap.

Meer informatie : Website Stichting Werkgroep Oud-Castricum

IJmuiden stond aan de wieg van het visserijonderwijs in Nederland. Na de opening van het Noordzeekanaal in 1876 groeide de visserijhaven van IJmuiden in korte tijd uit tot de grootste van het land. Op initiatief van een aantal reders werd in 1905 de 'Vereeniging Visserijschool' opgericht. In 1916 werd een nieuw schoolgebouw gerealiseerd, voorzien van een markante toren met kantelen. Door grootschalige nieuwbouw in de jaren-‘80, kwam de oude school leeg te staan. Sinds 1994 is er een museum gevestigd dat gericht is op alle aspecten van visserij, scheepvaart en offshore.

Iets ten noorden van landgoed Marquette ligt Krengenbosch. Krengenbosch is een groene ‘enclave’ in het agrarische polderlandschap. Evenals het Noorderveld en enkele aangrenzende percelen die dienen als waterberging en beheerd worden als natuurgebied. Een klein deel van landgoed Marquette en Krengenbosch is in bezit van Landschap Noord-Holland.

Huisje bekend als "de hutkoffer"; eenvoudige boeren- of visserswoning; met uitzondering van de voorgevel oorspronkelijk uit de tweede helft van de 17e eeuw; constructief van belang de houtskeletbouw. In de woonkamer schouw met tegels.

Bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed
Rijksmonument nummer: 21345
http://rijksmonumenten.nl/monument/21345/