Points of interest

Het Monnikenpad volgend loopt U door de fysieke invloed die de monniken van de Abdij van Egmond hadden op het landschap. Het Albertus Energie Prieel symboliseert de kracht die kan worden bereikt door schijnbare tegenstellingen bij elkaar te brengen. De monnik Adelbert bracht een nieuw geloof in deze streek van de Friezen. De Friezen kenden meerdere goden en godinnen, met Fyra als hun moedergodin.

De kastanjeboom is in het duingebied een uitzonderlijke verschijning. Er staan er hier (40 m ten noorden van de kruising Schoolpad/Johanna’s weg) twee en deze markeren de plek waar het duinboerderijtje Klein Johanna's Hof heeft gestaan. De boerderij dateerde van 1830 en werd in 1920 gesloopt. Rondom lagen duinakkers, omgeven met wildwallen en greppels of omhaagd met meidoorns (het prikkeldraad van toen). Bijna alles is verdwenen of overgroeid.

Bron : Website Landschap-Noord-Holland

Bij opgravingen in 2003-2004 rond boerderij De Westert werden resten van zo'n 90 woningen uit de 7e tot de 12e eeuw gevonden. Ieder had een eigen put om het hier aan de rand van de strandwal opvallende water op te halen. Gezien de vondsten moet eenedelsmid hier z'n werkplaats gehad hebben vandaar ook de naam 'Smithan' ofwel Smidsbuurt.

Het hofje is te vinden aan de Bakenessergracht in het centrum van Haarlem. Het hofje heeft twee ingangen: één aan de Bakenessergracht en één aan de Wijde Appelaarsteeg. De ingang aan de Wijde Appelaarsteeg is de hoofdingang. Het Hofje van Bakenes is het oudste nog bestaande hofje in Haarlem.

Het hofje is gebouwd in 1395 volgens testamentaire bepalingen van koopman Dirck van Bakenes. Zijn weduwe en haar beide zoons lieten het hofje bouwen. De huidige hofjeswoningen zijn niet meer de hofjeswoningen uit de 14e eeuw maar dateren uit ’t midden van de 17de eeuw. In eerste instantie bestond het hofje uit 13 huizen voor 20 vrouwen, maar met de herbouw in 1663 werd een van de gebouwen verbouwd tot regentenkamer, hierna was er nog plaats voor 12 vrouwen. Het hofje grenst aan de Toneelschuur en de Philharmonie.

Bron : Wikipedia

De Kroftlaan roept herinneringen op uit de ontginningstijd. Een kroft of krogt betekent bouwplaats, geschikt voor agrarisch gebruik.  Ongeveer 50 meter voor het open terrein (oude kroft, nu een speelweide) ligt in een droge sloot een dam die leidde naar de plek waar de boerderij Kroftwoning eerst stond. Het werd in 1914 gesloopt omdat restauratie toen te kostbaar was.  

Aan beide zijden van de Kroftlaan staan hier en daar laanbomen van essen (zwarte knoppen). Hout van essen werd, afhankelijk van het gebruik, om de 6 à 10 jaar gekapt, zo ontstonden oude essentobben met jong takhout. Het dunste hout werd gebost om de ovens van de bakker mee te stoken of onder de hooimijt gelegd om het droog van de grond te houden. Langs zesjarige takken, ook wel rijzen genoemd, werden bonen geleid en van tienjarig hout werden afrasteringpalen gemaakt.

Aan de Westergeest hebben meerdere buurschappen gelegen. Verzamelnaam: 'Westerzij'. Gebouwd op stevige zandgrond waar helder bronwater geput kon worden. De akkers lagen op de geest, de weilanden in de westelijke strandvlakte en de hooilanden in de laagste en natste delen. Opvallend dat de stolpboerderijen aan de westkant van de Westerweg staan, op de overgang van strandwal van zand naar zeeklei en klei-op-veen. zie b.v. d'Oude Hoeve (29) en Spoozicht (33)

Op deze locatie stond eerst een complex (jachtslot) van de graven van Holland.

Dit complex, dat dienst deed als militair en bestuurlijk centrum, is in de 14e eeuw door brand verwoest. Het stadhuis, een rechthoekig gebouw met kantelen en een toren, werd in 1370 op dezelfde plaats opgericht. In de eeuwen daarop werden diverse verbouwingen uitgevoerd.

De stadhuistoren werd tussen 1465 en 1468 gebouwd, maar werd in 1772 afgebroken. Pas in 1913 werd de stadhuistoren herbouwd.

Tussen 1622-1630 werd een heel nieuwe vleugel in de Hollandse renaissancestijl gebouwd naar ontwerp van Lieven de Key. De stadhuisgevel werd in de periode van 1630-1633 in classicistische stijl vernieuwd.

Bron : Wikipedia

De vleeshal is een historisch gebouw aan de Grote Markt in Haarlem. Sinds 1386 stond op de hoek van de Spekstraat en de Warmoesstraat een vleeshal waar vlees door vleeshouwers (slagers) werd verkocht.[1] De Warmoesstraat heette dan ook heel lang de Vleeshouwersstraat. Het was handig om vlees op een centraal punt te verkopen, omdat de burgers dan veel keus hadden en de keurmeesters van de overheid konden zo het vlees beter controleren.

Bron : Wikipedia

Het Hofje van Oorschot is een Haarlems hofje, dat dateert uit 1769 en zich in het centrum van Haarlem bevindt, aan de Kruisstraat nr. 44.

Het Hofje van Oorschot is gebouwd in 1769 uit de nalatenschap van de Amsterdamse koopman Wouterus van Oorschot (1704-1768). Hij liet een bedrag na van 20.000 gulden, dit bleek onvoldoende om het hofje te realiseren. Uiteindelijk hebben de Staten van Holland 20.000 gulden bijgelegd en kon het hofje gebouwd worden.

De bouw van het hofje had nogal wat voeten in de aarde. Aan de overzijde van het te bouwen hofje woonden twee rijke stadsbestuurders die zich bemoeiden met de bouw. De bestuurders eisten dat er een mooie tuin aangelegd zou worden die afgesloten moest worden met een hek in rococostijl. 

Bron : Wikipedia

Een mooi, groot en compleet hunebed, hier aan de rand van Diever. Aan de andere kant van het dorp heeft ooit nóg een hunebed gestaan. Daar is nu alleen nog een heuveltje van over, waar heel veel scherven in zijn gevonden uit de hunebeddentijd. Dat heet dan ook 'het Pottiesbargien' - het Potjesbergje.

Het hunebed van Diever is een middel groot hunebed. Het is in 1953/54 volledig gerestaureerd. Het origineel was niet meer exact te achterhalen. Desalniettemin de moeite waard om even te stoppen tijdens een fietstocht. Het hunebed is namelijk gelegen aan de Groningerweg vlakbij het bos en de Steenakkerweg. Aan de Steenakkerweg is een prachtig stukje licht glooiend Diever te zien.

De Kwal’ is de lokale bijnaam voor de bron die het bij Andijk voorgezuiverde IJsselmeerwater hier laat opbruisen. Dat ‘gebiedsvreemde’ water wordt via bodem-infiltratie en filtering uiteindelijk goed drinkwater. Maar tot de jaren 1830 was hier ‘gebiedseigen’ water in overvloed. De duinvallei van de boogvormige Hoepbeek was zo nat dat deze eerst ontwaterd moest worden voordat er van ontginning sprake kon zijn. Dat betekende dus kanalisering van de beek en het graven van zijsloten. Maar wat men ook deed de wateroverlast bleef de landbouw nekken en uiteindelijk moesten de duinboeren het opgeven. Na 1920 verdwenen ze uit het duin en nam het Provinciale Waterleidingbedrijf Noord-Holland (PWN) hun plaats in.

Bron :  Landschap Noord-Holland

Aan weerszijden van de brug ziet je de Schulpvaart lopen in het stroomdal van het vroegere Oer-IJ. Hierover vervoerden scheppers uit Castricum en Bakkum schelpen richting Alkmaardermeer Er groeide hier een brug- en havenbuurtje met een herberg annex beurtvaarthuis. Geheel verdwenen.

Vogelkijkhut "Boetje van onze Kees".

Het Hoefijzermeer kan vanuit deze hut goed worden overzien. Er is een fraaie aalscholverkolonie en u kunt er veel andere watervogels zien. 's Winters bijvoorbeeld roerdomp, grote zaagbek, ijsvogel en wilde zwaan. Waterrallen komen soms tot vlak voor de hut.

Meer informatie.

Het Frans Loenenhofje is een Haarlems hofje, het hofje is te vinden aan de Witte Herenstraat nummer 24.

Het hofje werd gesticht in 1607 uit de nalatenschap van de op 24 oktober 1605 overleden garentwijnder en koopman in lijnwaden Frans Klaeszoon Loenen. Loenen was een verwoede gokker en had - naast zijn gewone verdiensten - zoveel gewonnen met gokken dat hij zeer vermogend was.

Voor de stichting van het hofje werd aan de Witte Herenstraat een stuk grond aangekocht dat vroeger toebehoorde aan Norbertijnenklooster. Dit klooster was in 1581 in beslag genomen door de stad Haarlem. De kloosterlingen van het Norbertijnenklooster gingen altijd gekleed in het wit, vandaar de 'Witte Herenstraat'. Het hofje werd gebouwd in de voormalige boomgaard van het klooster. 

Bron : Wikipedia

Uitzichtpunt in het Nationaal Park Zuid Kennemerland.

Uitzichtpunt in het Nationaal Park Zuid Kennemerland.

Het Remonstrants Hofje is een Haarlems hofje, het is te vinden aan de Ursulastraat nummer 16.

Het Hofje is 1773 gesticht door Isabella van Leeuwarden op het terrein van het voormalige Ursulaklooster, dit was een klooster van de Orde der Franciscanen. Zoals vrijwel alle kloosters in Haarlem was ook dit klooster tijdens de reformatie gesneuveld. De ingang van het hofje bevindt zich in een overgebleven muur van het klooster, de kloosterkapel doet dienst als voorhuis.

Bron : Wikipedia

Je kijkt uit over het Cremermeer. Dit meer is gegraven in opdracht van voormalig eigenaar van Duin en Kruidberg, de heer Cremer. Hij verkocht het zand en zette vis uit in het meer. Hier is ook een drinkplaats aangelegd voor de Schotse hooglanders en andere grazers in het gebied. In 2012 is het Cremermeer minder diep gemaakt met zand uit de duinen. We hopen dat er daardoor meer planten en dieren kunnen leven. Waterplanten en amfibieën voelen zich beter thuis in ondiep water.