Points of interest

Sinds de 17e eeuw stond op deze plaats een Rooms-Katolieke schuilkerk in een omgebouwde schuur. De huidige kerk is in 1837 gebouwd in waterstaatsstijl naar het ontwerp van G. van der Paauw. In 1864 werd de kerk bij de ingang uitgebouwd en voorzien van een torentje door architect Th. Asseler. Hij ontwierp ook de in 1875 naast de kerk gebouwde pastorie. In 1883 werd de kerk uitgebreid met het priesterkoor naar het ontwerp van A.C. Bleys.

De Romaanse Engelmunduskerk behoort tot het vijftal kerken in Holland waarvan de geschiedenis teruggaat tot de stichting door Willibrord rond het jaar 700. Andere door Willibrord opgerichte kerken zijn te vinden in Petten, Heiloo, Oegstgeest en Vlaardingen. Hoewel het eerste kerkgebouw ongetwijfeld van hout is geweest, verrees in de 11de eeuw een éénbeukige romaanse kerk van tufsteen. Hiervan resteren nog de westgevel en noordmuur. In de noordmuur zijn dan ook drie dichtgemetselde smalle rondboogvensters en poort te identificeren uit deze tijd. De westgevel en toren zijn omstreeks 1200 uit tufsteen opgetrokken.

Een markant herkenningspunt van Spaarnwoude is het kerkje "de Stompe Toren". De toren dateert uit de 13e eeuw. Tijdens het beleg van Haarlem, in 1573, werd het dorp door de Spanjaarden in brand gestoken, de toren bleef hierbij behouden. In 1764 is het huidige kerkje tegen de toren aangebouwd. De toren is goed te zien vanaf de A9 tussen Rottepolderplein en de Wijkertunnel.

Website : http://www.stompe-toren.nl/

Architect Evert Margry is een van de belangrijkste architecten van de neogotiek in Nederland. Als leerling van P.J.H. Cuypers ontwierp hij voornamelijk kerken, scholen en kloosters. Zijn kerk verving in 1884 de van 1834 daterende waterstaatskerk (gebouwd met financiële steun van de overheid, waarbij het ontwerp de goedkeuring moest dragen van het ministerie van Waterstaat), die eerder op deze locatie te vinden was.

De oeverlanden van De Liede vormen een parel aan de oostkant van Haarlem. Er groeien zeer bijzondere planten waaronder het vleesetende plantje zonnedauw. Maar het meest bijzondere is de lepelaarkolonie. Omdat een spoorlijn en een snelweg De Liede doorsnijdt, zijn er twee verschillende oeverlandgebieden ontstaan met elk een eigen karakter. 

Rietjungle
De wandel- en fietsbrug naast de spoorbaan geeft een spannende kijk op de rietjungle. Door de bijzonder samenstelling van de bodem groeien er op dit deel van de oeverlanden wel meer dan honderd soor­ten moerasplan­ten, zoals waterdrieblad en zelfs zonne­dauw. Broedvogels zijn blauwborst, rietgors, rietzanger en soms snor en bruine kiekendief.

Bron : Website Landschap Noord-Holland

Aan het begin van onze jaartelling mondde het Oer-IJ, een noordtak van de Rijn, hier uit in zee. Dit deltagebied slibde langzaam dicht en werd in de Late Middeleeuwen (1150-1550) overstoven door zand. Bij de aanleg van de spoorlijn in 1865 was veel zand nodig. De hoog opgestoven Jonge Duinen hier werden toen ‘afgezand’. In deze Zanderij stuitte men recentelijk bij het omzetten van bollengrond op de kielbalk en spanten van een schip, ± 175 cm onder het maaiveld. Gezien de diepte moet dit uit een periode van vóór 800 afkomstig zijn.

Bron : Website landschap Noord-Holland

Iets ten noorden van landgoed Marquette ligt Krengenbosch. Krengenbosch is een groene ‘enclave’ in het agrarische polderlandschap. Evenals het Noorderveld en enkele aangrenzende percelen die dienen als waterberging en beheerd worden als natuurgebied. Een klein deel van landgoed Marquette en Krengenbosch is in bezit van Landschap Noord-Holland.

Door de lage ligging en het vochtige karakter waren de Loterijlanden vroeger niet in trek bij de boeren. Jaarlijks zijn ze bij loting verdeeld, vandaar de naam.

Bloemrijke weilanden
De invloed van brak kwelwater zorgt voor bijzondere vegetatie in het natuurgebied. In de bloemrijke graslanden groeien dotterbloem, echte koekoeksbloem en rietorchis. In het natuurgebied komen veel weidevogels voor. De tureluur broedt hier bijvoorbeeld in het voorjaar. In de sloten zie je kikkers en salamanders.

Ten zuidwesten van Loenen ligt het bos- en heidegebied de Loenermark met haar schaapskooi en ten zuiden daarvan de Zilvense heide waar zich de ijkbasis van het Nederlandse landmeetkundige driehoeksnet (RD) bevindt. Deze locatie is gekozen omdat het een vrij vlak dal met zandbodem is waar in de ondergrond geen breuklijnen lopen. Hierdoor is het de stabielste bodem van Nederland.

Het weid van Brasser ontleent zijn naam aan de laatste bewoner van de schaapsherderwoning, die hier tot 1914 stond.

Op de “Wei van Brasser” is aan het begin van 1997 een natuurbouwproject gerealiseerd. Het doel van het project was om in het oude geëgaliseerde bouwland reliëf aan te brengen met daarin opgenomen enkele kleine duinvalleien. Spontane verstuivingen van zand werden toegejuicht, die zorgden voor een meer natuurlijke ontwikkeling van het terrein. De door bemesting ontstane monotone begroeiing van voornamelijk duinriet is verwijderd tot aan het schrale kalkrijke duinzand. Van het in 1929 aangeplante bos werd twee en een halve hectare gekapt om onder andere de dynamiek in deze omgeving te herstellen.

Het Herikhuizerveld is een heuvelachtig heideveld dat een groot deel beslaat van het Nationaal Park Veluwezoom in de Nederlandse landstreek Veluwe (provincie Gelderland), in de gemeente Rheden.

Het veld is genoemd naar de nabijgelegen voormalige boerderij Herikhuizen. Door veel mensen wordt voor het gebied echter de naam Posbank gebruikt, naar het monument dat op een heuvel centraal in het Herikhuizerveld staat.

Het Herikhuizerveld wordt begraasd door IJslandse pony's, Schotse hooglanders en de Rhedense schaapskudde. In het natuurgebied bevindt zich een schaapskooi. Er lopen ook kleine dieren zoals hagedissen rond op de heide.

Vanaf de toppen van enkele heuvels in het Herikhuizerveld kan men van vergezichten tot in Duitsland genieten.

Bron : wikipedia

Polder Meerzicht is veel ouder dan het Amsterdamse Bos.

Toen de Haarlemmermeer nog een meer was kon het er aardig spoken. Bij een stevige zuidwester werd het water van de Nieuwe Meer hoog opgestuwd tot aan de Koenenkade. De oeverlanden waren dus nat en van weinig nut, ze bestonden uit rietveld met knotwilgen. Pas toen de Haarlemmermeer werd droogegelgd, halverwege de negentiende eeuw, werd ook een stuk oeverland van de Nieuwe Meer bedijkt. Zo onstond polder Meerzicht,

Het Zeerijdtsdijkje is van oorsprong een dijkje dat de bewoners van Bakkum moest beschermen tegen het opdringende water. Het dijkje maakt deel uit van een natuurontwikkelingsgebied. Verdwenen soorten als rietorchis, moeraswespenorchis en duizendguldenkruid keren dankzij deze natuurontwikkeling, weer terug in het gebied.

Vroeger werden overal in de omgeving dijken aangelegd. Het Zeerijdtsdijkje is toendertijd aangelegd door monniken. Het dijkje is echter in de loop van de tijd verdwenen. Waarschijnlijk vormde het een obstakel in het landbouwgebied of door de behoefte aan grond.

Bron : Website Landschap Noord-Holland

De Bokkenwei is een zandvlakte in de Schoorlse duinen.  De Bokkenwei was vroeger de kwekerij van Staatsbosbeheer. Hier zijn eind negentiende eeuw honderdduizenden zeedennen en Corsicaanse dennen opgekweekt. De veldjes zijn nog herkenbaar. Hier konden kiemplanten op een beschutte plaats opgroeien, voordat ze in de duinen uitgezet werden. Daar hielden ze met hun wortels het stuivende duinzand vast.