In de oertijd stond hier bos. Met de komst van mensen werden de bomen gekapt en ging er vee grazen. Het bos veranderde in heide en de heide veranderde, door overmatig gebruik, in zand. Het stuivende zand bedolf akkers en bedreigde zelfs hele dorpen. Om het zand in te dammen, werd er weer bos aangelegd. En zo is de cirkel rond. Eén stukje zandwoestijn is gebleven: de Kale Duinen. Nu is in dit gebied alles te vinden: bos, heide en stuifzand. En omdat moeder natuur gul is, heeft ze er nog een paar schitterende vennen aan toegevoegd.